William Warren Prescott (1855 – 1944)
Według SDA Encyclopedia prof. W.W. Prescott cieszył się opinią wybitnego teologa, przywódcy i organizatora. W Kościele Adwentystów Dnia Siódmego piastował m.in. funkcję Wiceprzewodniczącego Generalnej Konferencji, Sekretarza Oddziałowego oraz dyrektora kilku adwentystycznych uczelni.
W niedzielę wieczorem, 31 października 1895 roku, podczas zgromadzenia namiotowego w Armadale (w Australii) ten cieszący się wśród adwentystów szczególnym uznaniem wybitny teolog wygłosił niezwykle interesujące kazanie na temat wcielenia Syna Bożego i zastępczej ofiary, jaką złożył On w celu naszego zbawienia. Kazania tego oraz kolejnych jego wystąpień słuchała także Ellen White i była tym tak poruszona, że w swoich adresowanych do różnych osób listach dała temu wyraz w bardzo ciepłych i entuzjastycznych słowach:
„Pan nawiedził brata Prescott’a w szczególny sposób i dał mu specjalne poselstwo dla ludzi… Na brata Prescott’a wylany został Duch Święty. Rozpoznaliśmy w nim głos prawdziwego Pasterza. Prawda płynęła z jego ust tak, że nigdy wcześniej ludzie czegoś takiego nie doświadczyli… Prawda została oddzielona od błędu” (Ms. 19,23,47,52, 1895; Letter W- 25,32,83,84, 1895; RH jan. 6, 1896).
Niżej zamieściłem najistotniejsze fragmenty tego wygłoszonego wówczas i tak bardzo chwalonego przez E. White unikalnego przesłania, które przedstawił prof. Prescott. Kazanie to było jednym z kilku, które zostały opatrzone wspólnym tytułem „Manifest Demonstration of the Spirit” („Demonstracyjny Manifest Ducha”).
Z treści tego wystąpienia wynika, że prawda o tym, iż Jezus Chrystus żył i umierał jako nasz Przedstawiciel, oraz że tym samym również my umarliśmy w Nim nie może być przez nas postrzegana jako nowy, a tym bardziej błędny pogląd, gdyż była znana, akceptowana (również przez E. White) i głoszona w Kościele Adwentystów już ponad sto lat temu.
SŁOWO CIAŁEM SIĘ STAŁO
William Warren Prescott
Tłumaczenie: Sławomir Gromadzki
Kiedy Chrystus przyszedł, aby pomóc człowiekowi wydostać się z przepaści grzechu, to nie stanął jedynie nad brzegiem tej przepaści, aby spojrzeć w dół i zawołać: Hej! Chodźcie tu na górę, a pomogę wam wspiąć się wyżej! Gdyby człowiek był w stanie sam wspiąć się do poziomu, z którego upadł, to również dalszą drogę mógłby przebyć bez niczyjej pomocy. Ale to właśnie, dlatego że człowiek znalazł się w beznadziejnej sytuacji Jezus Chrystus pojawił się dokładnie w miejscu, w którym znajdował się upadły rodzaj ludzki. Aby zbawić człowieka w miejscu, w którym on upadł Chrystus musiał przyjść i wziąć to samo ciało, które już po upadku stało się naszym udziałem.
Zauważcie, że to było grzeszne ciało, w którym kuszony był Chrystus, a nie ciało, w którym upadł Adam. Jest to zdumiewająca prawda i jestem szczęśliwy, że tak jest! Przez narodzenie się w tej samej rodzinie Jezus jest moim Bratem w ciele, i z tego powodu nie wstydzi się nazywać nas braćmi: Bo zarówno ten, który uświęca, jak i ci, którzy bywają uświęceni, z jednego są wszyscy; z tego powodu nie wstydzi się nazywać ich braćmi (Hebr. 2:11).
On przyszedł, aby odkupić tę rodzinę, jednocząc boskość z ciałem grzechu i potępiając grzech w ciele: Albowiem czego zakon nie mógł dokonać, w czym był słaby z powodu ciała, tego dokonał Bóg: przez zesłanie Syna swego w postaci grzesznego ciała, ofiarując je za grzech, potępił grzech w ciele (Rzym. 8,3).
Chrystus nie jest od nas oddalony nawet o jeden szczebel drabiny ze snu Jakuba. On był naszym reprezentantem, dzięki temu, że stał się ciałem, stał się nami. Oznacza to, że wszystko, co uczynił Chrystus jest udziałem każdego, kto wiąże się z tą rodziną, gdyż to, co uczynił Chrystus, każdy członek tej rodziny uczynił w Nim. Zbawiciel nie jest reprezentantem człowieka jedynie zewnętrznie i zastępczo, ale tak jak Lewi zapłacił dziesięcinę w Abrahamie, tak każdy, kto narodził się w tej duchowej rodzinie, dokonał tego, czego Chrystus dokonał, dzięki obecności w Nim. Czy rozumiemy, co to oznacza w odniesieniu do zastępczych cierpień Zbawiciela? To nie było tak, że Chrystus przyszedł z zewnątrz i po prostu stanął na naszym miejscu jako ktoś obcy, ale jednocząc się z nami poprzez swoje narodzenie się w ciele, Jezus sprawił, że cała ludzkość została skupiona w Jego boskiej głowie. On cierpiał na krzyżu, a zatem można powiedzieć, że cała ludzkość została w Nim ukrzyżowana. Tym czego najbardziej potrzebujemy w naszym chrześcijańskim doświadczeniu jest uznanie faktu, że my rzeczywiście umarliśmy w Nim!
Gdy przyszedł On na ten świat, żył w ciele grzechu i umarł dla grzechu. Umierając uwolnił się od tego ciała grzechu i zmartwychwstał w przemienionym ciele. Przeszedł przez wszystkie doświadczenia, przez które my możemy przejść. Zamieszkanie w tym grzesznym ludzkim ciele, umożliwiła Mu Jego świętość. Ta świętość, nie tylko dała Mu prawo zamieszkania w naszym grzesznym ciele, ale także przemienienia tego ciała przy zmartwychwstaniu. Po oczyszczeniu tego grzesznego ciała, czego Chrystus dokonał poprzez swoją w nim obecność, teraz Jego celem jest oczyszczenie grzesznego ciała w nas, również poprzez Jego obecność w nas, a następnie jego przemienienie (uwielbienie) przy swoim powtórnym przyjściu:
Umiłowani, nie każdemu duchowi wierzcie, lecz badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków wyszło na ten świat. Po tym poznawajcie Ducha Bożego: Wszelki duch, który wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, z Boga jest. Wszelki zaś duch, który nie wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, nie jest z Boga. Jest to duch antychrysta, o którym słyszeliście, że ma przyjść, i teraz już jest na świecie (1 Jan. 4:1-3).
To, co mówi tu Jan, nie może jedynie odnosić się do faktu, że Jezus Chrystus przebywał na ziemi i miał (fizyczne) ciało. Nawet demony o tym wiedziały i uznawały fakt, że Syn Boży przyszedł w takim ciele. Jednakże wiara, której inspiratorem jest Duch Boży zachęca nas do uznania prawdy o tym, że Jezus Chrystus żył w naszym ciele i teraz może żyć w moim ciele, dzięki temu, że Go przyjąłem!
Chrystus jest dla nas kimś więcej niż przykładem. Kiedy umarł i wstąpił do swojego Ojca, posłał nam swego Osobistego Przedstawiciela – Swego Ducha, aby był w nas i sprawił, byśmy mogli prowadzić to samo życie w ciele, jakie Jezus kiedyś prowadził. Na tym polega prawdziwe chrześcijaństwo! Im to chciał Bóg dać poznać, jak wielkie jest między poganami bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały (Kol. 1:27). Cudowną prawdą jest to, że słowo ciałem się stało i zamieszkało między nami. W słowach tych ukryte jest nasze zbawienie. Oby ta zadziwiająca prawda stała się źródłem nowego światła w naszych duszach i pozwoliła nam lepiej zrozumieć to, jak niezwykłą miłością obdarzył nas Bóg.
WYPOWIEDZI E. WHITE W JĘZYKU ANGIELSKIM NA TEMAT W/W WYSTAPIENIA:
RH.1896-01-07.010 – 013
In the evening Professor Prescott gave a most valuable lesson, precious as gold. The tent was full, and many stood outside. All seemed to be fascinated with the word, as he presented the truth in lines so new to those not of our faith. Truth was separated from error, and made, by the divine Spirit, to shine like precious jewels. It was shown that perfect obedience to all the commandments of God is essential for the salvation of souls. Obedience to the laws of God’s kingdom reveals the divine in the human, sanctifying the character.
The Lord is working in power through his servants who are proclaiming the truth, and He has given brother Prescott a special message for the people. The truth comes from human lips in demonstration of the Spirit and power of God.
The meetings have been well attended by the people of Armadale and Malvern, both afternoons and evenings, and on Sundays and Wednesdays large numbers have come from the distant suburbs. The people say: “You cannot appreciate the change of feeling about your meeting and work. It has been commonly reported that you do not believe in Christ. But we have never heard Christ preached as at these meetings.” “There is no life in our churches. Everything is cold and dry. We are starving for the Bread of Life. We come to this camp-meeting because there is food here.” As they see our stenographers reporting the discourses, they plead that they be printed soon, and placed within their reach.